Zbigniew Nienacki "Pan Samochodzik i niesamowity dwór"

Autor: Zbigniew Nienacki

Tytuł: Pan Samochodzik i niesamowity dwór

Stron: 196

Wydawca: Literatura

Pan Samochodzik po śmierci antykwariusza - właściciela starego dworu - obejmuje tam posadę kierownika i kustosza muzeum. Jako szef dwójki młodych absolwentów historii sztuki musi nie tylko przeprowadzić inwentaryzację, ale też zmierzyć się z tajemniczymi duchami. Czy uda mu się odkryć skrywane przez dwór tajemnice, które zabrał do grobu antykwariusz?

Niesamowity dwór w wydaniu Literatury ma przepiękna oprawę graficzną. Fioletowy, żółty i czarny kolor tworzą razem mieszankę sprawiająca, że ta powieść detektywistyczna staje się bardzo tajemnicza i intrygująca. Taka oczywiście jest, ale wydawnictwo stworzyło coś przepięknego. Wciąż nie mogę oderwać wzroku.

Dzięki książką Dana Browna (Inferno, Zaginiony symbol) wiemy co nieco na temat masonów. Ale czy ktoś wiedział, że nazywali się równie wolnomularzami. Czy wiedzieliśmy jakie osobistości należały do tej grupy? Zbigniew Nienacki potrafi przedstawić nam historię masonów tak samo ciekawie, jak Brown.

Tę pozycję czytałem już chyba trzy razy. Za każdym razem pojmuję z niej coraz więcej rzeczy, i mimo, że wiem, co za kilka stron się wydarzy, z niecierpliwością przewracam kartki, czy aby to, co przeczytałem kiedyś nie było tylko moim wymysłem. Zawsze jest to prawda, ale strach i niecierpliwość towarzysząca poszukiwaniom Pana Samochodzika nigdy nie maleje. Cudowne uczucie.

Zagadka, jak i za pierwszym razem zrobiła na mnie wrażenie, a nie rzucające się w oczy elementy pod sam koniec łączą się tworząc niesamowity finał. Tylu emocji podczas czytania nie miałem nigdy. No, prawie nigdy, bo powieści Katarzyny Puzyńskiej są tak samo dobre, jak te Nienackiego. Uwielbiam powroty do tych czasów, kiedy najważniejszym problemem było zadanie z matematyki i przeczytanie nowych przygód Samochodzika.

Oczywiście polecam tę książkę, jak i całą serię, w której każdy znajdzie coś dla siebie. Szkoda, że tak wielu nie miało okazji przeczytać tego co ja. Naprawdę wielka szkoda.

Przeczytanie tej książki nie byłoby możliwe, gdyby nie życzliwość Wydawnictwa Literatura, w którego stronę przesyłam szczere podziękowania.