Veit Etzold "Cięcie"

Autor: Veit Etzold

Tytuł: Cięcie

Stron: 544

Wydawca: Muza

Clara Vidalis, patopsycholożka, profilerka i przede wszystkim świetna detektyw, otrzymuje kopertę z płytą CD. Na płycie znajduje się krótki, ale przerażający filmik – zamaskowany mężczyzna podcina gardło młodej, ładnej dziewczynie. Kiedy udaje się zidentyfikować ofiarę, policja obstawia jej dom i Clara wchodzi do mieszkania. Nie spodziewa się, że dziewczyna nie żyje od przeszło sześciu miesięcy! Jej ciało leży zabezpieczone na łóżku, pozbawione krwi i zakonserwowane przez specyficzny gatunek robaka, który je zmumifikował.

Zafascynowany jestem brutalnością opisów. Wprawdzie jest to kilka zwykłych, suchych słów, z których nie dowiadujemy się zbyt wiele. Wystarczają istotne informacje, aby przebiegł nas dreszcz, bo morderstwa wymyślane przez autora są niewiarygodnie brutalne. Momentami zastanawiałem się nad tym, czy Veit Etzold jest zrównoważony psychicznie. O takich rzeczach mogą myśleć tylko niektórzy. Psychopaci i pisarze. Pomysły na zabijanie i ich beznamiętny opis przyprawiają o dreszcze.


Pościg za mordercą niesie z sobą wiele niewiadomych. Kiedy już natkniemy się na jakiś trop natychmiast chcemy posunąć śledztwo do przodu. I bardzo szybko odnaleźlibyśmy mordercę gdyby nie Etzold. W jego Cięciu wszystkie poszlaki są błędne, nie prowadzą donikąd. Podoba mi się to, że musimy wykazać się niewiarygodną inteligencją, żeby odkryć kto i po co morduje. Ja niestety zostałem przechytrzony, ale Ty możesz być mądrzejszy ode mnie. Chcesz się przekonać?

Thrillerów takich jak ten jest niewiele. W tym przypadku strony przewracałem z niesamowitą prędkością, niecierpliwiąc się, co będzie na następnej kartce. Strach, niepewność, ale i ciekawość, to odczucia, które nie opuszczały mnie ani na chwilę. Po przeczytaniu lektury poważnie zastanowiłem się nam posiadaniem konta na portalach społecznych. Fakt, że tacy ludzie istnieją przyprawia mnie o gęsią skórkę.

Kolejnym plusem są wyraziści bohaterowie. Veit nakreślił ich wygląd i cechy charaktery tak dokładnie, jak tylko potrafił. Łatwo przyszło mi ich sobie wyobrazić, dzięki czemu wiele zyskali na realizmie. Chętnie spotkałbym się z nadkomisarz Clarą oraz jej kolegą profilerem, by porozmawiać o innych ciekawych śledztwach. Chciałbym bliżej przyjrzeć się śledztwu dotyczącego Wilkołaka.

Osoby o słabych nerwach proszone są o odłożenie tej powieści. Brutalna prawda, która pokazuje nam najmroczniejsze sekrety sieci. Z każdą kolejną stroną mamy coraz większą wątpliwość względem Facebooka. Czy dodawanie postów jest równoznaczne z samobójstwem?

Za dreszcze i strach, serdecznie dziękuję Wydawnictwu Akurat.