James Frey "Endgame"

Autor: James Frey

Tytuł: Endgame.Wyzwanie

Wydawca: SQN

Kiedy w Ziemię uderza jednocześnie dwanaście meteorytów, ludzie, którym jakimś cudem udało się przeżyć, odczytują to jako zapowiedź apokalipsy. Słusznie. Jedynie garstka osób wie, co tak naprawdę się wydarzyło. Od dzisiaj członkowie dwunastu, starożytnych plemion wszczynają walkę na śmierć i życie. Zwycięzca może być tylko jeden. Reszta musi umrzeć, a wraz z nimi inni przedstawiciele danego plemienia. Zatem niech rozpocznie się Endgame!

Nigdy nie byłem nastawiony przychylnie do wszelkich książek traktujących o końcu świata. Jednakże po zapoznaniu się z całym mnóstwem pochlebnych recenzji nie mogłem już dłużej ulec, bo ciekawość dosłownie mnie zżerała. Po zapoznaniu się z "Endgame" z całą pewnością mogę rzec - to kolejna, bezwartościowa książka, wzbudza naszą ciekawość do momentu, w którym jej nie poznamy. Autor przewidując fakt, że książka może być niewypałem słusznie stworzył całe mnóstwo innych sposób na wzięcie udziału w konkursie. Zaznaczył z resztą, że do wzięcia udziału w zabawie nie potrzeba książki. Jeśli nie musicie, nie czytajcie. Chyba, że sami chcecie wyrobić sobie zdanie na jej temat.

Zacznę może od plusów tej książki. Autor zachowuje się wobec swoich bohaterów w sposób, jaki oczekuje od niego czytelnik. Każdy z Graczy musi robić wszystko by przeżyć i nikt z nich nie może tego uniknąć. Co rusz każdemu z bohaterów rzuca się kłody pod nogi. Niebezpieczne kontuzje, załamania psychiczne, a nawet śmierć. Co lepsze wszystko zostaje opisane w sposób bezpośredni i brutalny. Osoby lubiące taki manewr momentami z pewnością będą zadowoleni z lektury. Momentami. Na uznanie zasługuje również wydanie pozycji, które przykuje uwagę nie tylko czytelników.

Niby w literaturze wszystko już było i nic dziwnego, że pomysły się powtarzają, jednakże czytając "Endgame" miałem nieodparte wrażenie obcowania z dość wierną kopią "Igrzysk Śmierci". Uderzająco podobne zasady rozgrywającej się gry i dziwnie podobni bohaterowie. Wspólnych elementów jest dość dużo, ale nie przeczę, że podobieństwa te musiały się powtórzyć, bo nie da się tego inaczej rozegrać. Nie zmienia to jednak faktu, że skopiowane elementy odrzuciły mnie na samym początku.

Kolejna sprawa, która uniemożliwiała mi szybkie czytanie tej książki, to niesamowicie dłużąca się akcja. Niby ciągle coś się dzieje, ktoś oberwał, stracił pół ręki, zmiażdżył czaszkę i Bóg jeden wie, co jeszcze, ale sam fakt, że bohaterzy nie cierpią, nie popchnie akcji do przodu. Istną męka były pierwsze strony, na których to autor opisywał proces wzywania do gry. Ciągnęło się to bez sensu, a moje zainteresowanie zaczynało maleć. Do braku zainteresowania i przywiązania się do bohaterów przyłożyły się króciutkie rozdziały. Skakanie od jednego narratora do drugiego jest naprawdę męczące, zwłaszcza, gdy opisywana historia w ogóle nas nie interesuje i ciężko jest się w nią "wgryźć".

Na osobny akapit zasługują sobie bohaterowie "Endgame". Dawno nie spotkałem się z tak płaskimi, papierowymi do bólu postaciami. Jedyne co o nich wiedziałem, to tylko kilka głównych cech wyglądu, reszty jakoś nie udało mi się domyślić. Wszyscy są tacy nijacy, ich zachowania, decyzje i tragedie nie wywoływały we mnie żadnych emocji. Oprócz irytacji, która czasami była nie do wytrzymania. A rozmowy między nimi? Kompletna porażka. Nie wiem czy można stworzyć jeszcze sztuczniejsze dialogi.

Zamysł autorów jest jak najbardziej godny uwagi i gdyby został wykonany przez kogoś innego, w lepszy, ciekawszy sposób z pewnością moja recenzja nie byłaby taka, jaka jest w tym momencie. Szkoda, że niesamowity pomysł przerósł możliwości autorów, bo inaczej "Endgame" z pewnością podbijałoby serca ludzi z całego świata. Niestety jest, jak jest, niczego już nie zmienimy. Osobiście nie polecam tej książki, jednakże jeżeli macie ochotę zapoznać się z tą książka i wyrobić sobie własnego zdanie na jej temat, to nie widzę przeszkody. Odradzam przeczytania.

Jestem bardzo wdzięczny Wydawnictwu SQN na udostępnienie książki.